Etymology dictionary. 2014.
osmanli — ● osmanli nom masculin Nom du turc parlé dans l Empire ottoman. ● osmanli, osmanlie adjectif (mot turc) Synonyme rare de ottoman. ● osmanli, osmanlie (synonymes) adjectif (mot turc) Synonymes : ottoman … Encyclopédie Universelle
osmanli — s. 2 g. 1. Membro de uma dinastia turca fundada por Osmã I. 2. Indivíduo dos otomanos ou dos turcos. • s. m. 3. [Linguística] Língua oficial da Turquia. = TURCO • adj. 2 g. 4. Relativo aos osmanlis ou ao osmanli enquanto sistema linguístico. •… … Dicionário da Língua Portuguesa
osmanli — [dal turco osmanli, dal nome del sovrano ottomano Osman I (arabo ‚Othmān) (m. 1326)]. ■ agg. (stor.) [che è relativo o appartenente alla dinastia che risale a Osman I, fondatore dello stato turco musulmano durato dal 1300 circa al 1922]… … Enciclopedia Italiana
Osmanli — Os man*li, n.; pl. {Osmanlis}. [So called from Osman. See {Ottoman}.] A Turkish official; one of the dominant tribe of Turks; loosely, any Turk. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
osmanlí — (Del turco ‘uṭmānlī, otomano). 1. adj. turco (ǁ natural de Turquía). U. t. c. s.) 2. turco (ǁ perteneciente a Turquía) … Diccionario de la lengua española
OSMANLI — Osmanlı Devleti teb asından olan. * Anadolu Selçuklu Devleti nin Bizans sınırındaki Beyliğin reisi olan Ertuğrul Bey in vefatından sonra, Mi: 1288 de yerine geçen Osman Beyin kurduğu devlete mensup olan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
Osmanli — [äz män′lē] n. [Turk < OSMAN + li, adj. particle ] 1. pl. Osmanlis an Ottoman Turk 2. TURKISH adj. OTTOMAN … English World dictionary
Osmanlı — is., öz. 1) XIII. yüzyılda Osman Gazi tarafından Anadolu da kurulan ve Birinci Dünya Savaşı ndan sonra dağılan büyük Türk imparatorluğunun uyrukları 2) sf., mec. Düşündüğünü çekinmeden, açıkça söyleyen, bulunduğu toplulukta yetki sahibi olan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
Osmanli — Empire ottoman دولتِ عَليه عُثمانيه Devlet i Âliye i Osmâniyye 1299 1922 … Wikipédia en Français
osmanlí — ► adjetivo/ sustantivo masculino femenino De un pueblo turco que se instaló en Asia Menor en el siglo xiii. IRREG. en plural también osmanlíes * * * osmanlí (del turco «osmanlı») adj. y n. Turco. * * * osmanlí. (Del turco ‘uṭmānlī, otomano). adj … Enciclopedia Universal
